Εφημερίδα WeekendXPress • 23/06/2017 Συνέντευξη στην Τίνα Δελακούρα


Γιάννης Φιλιππίδης
«Ζούμε σε εποχές γκρίζες, που εμπεριέχουν απόγνωση και σκοτάδι. Αντιστέκομαι, απαντώντας με βιβλία που διαχειρίζονται το φως, ακόμα και την έννοια του χιούμορ».
.
Ο Γιάννης Φιλιππίδης μας χαρίζει ένα ακόμα υπέροχο μυθιστόρημα, γεμάτο έρωτα, μαγεία, επιθυμίες, μυστικά και αλήθειες αλλά και πολύ φως.
.
• Νέο βιβλίο. Μ’ ένα ιδιαίτερα συναισθηματικό εξώφυλλο κι έναν παράξενο τίτλο: «Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων». Τι περιμένει εμάς, τους αναγνώστες του;
Πρόκειται για μια απόλυτη ερωτική ιστορία, πρώτιστα. Ο μύθος βέβαια μέσα μου, ξεκίνησε από τον ήρωα, τον Γαβριήλ, που του προσέδωσα το χάρισμα ν’ ακούει όχι όλες τις ανομολόγητες σκέψεις όσων των πλησίαζαν, αλλά μόνο τις επιθυμίες, τις λαχτάρες και τα θέλω τους. Ένας τόσο ιδιαίτερος άνθρωπος, ταγμένος από μένα να επενδύσει την μαγική του ικανότητα αποκλειστικά και μόνο για να κάνει τα αγαπημένα του πρόσωπα περισσότερο ευτυχισμένα, δεν θ’ άξιζε κατά την κρίση μου, παρά την απόλυτη σύντροφο: ένα κορίτσι, που γεννιέται με δυο βδομάδες διαφορά στο αντικρινό σπίτι. Ο δρόμος που τα χωρίζει, είναι ο ίδιος που θα τα ενώσει με τρόπο οριστικό. Κι ας βάλουμε τη λέξη «οριστικό» με ερωτηματικό, όπως και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

• Αυτή η συμβολική και σχεδόν ταυτόχρονη γέννηση, ενέχει χαρακτήρα καρμικό;
Ναι, απόλυτα. Ονειρεύτηκα να γράψω για έναν συνομήλικο ήρωα με μένα και κοινούς τόπους, ίσως ακόμα και στον χαρακτήρα. Αλλά του έβαλα πλάι του, ένα κορίτσι όνειρο, ό,τι είχα ανάγκη περισσότερο μέσα μου, για να αφεθώ στη γοητεία της δικής τους ιστορίας στο χρόνο. Τα δυο αυτά πλάσματα, θα μεγαλώσουν μαζί, θα τα κάνουν όλα συντροφικά, θα σκέφτονται και θα ζουν σα ζευγάρι από πολύ αφύσικη ηλικία. Αλλά στην πεζογραφία, έχουμε ανάγκη από περισσότερη απ’ ό,τι στην κοινή μας ζωή, μαγεία.

• Σε ποια εποχή μεταφερόμαστε χρονικά μέσα στο βιβλίο;
Συνεχώς ζούμε το παρόν του ήρωα. Και μάλιστα του δίνω ένα παχύ μολύβι κι ένα τετράδιο. Κάτι έχει συμβεί –που δεν πρέπει να προδώσουμε- στη σύντροφό του κι έτσι, τον αφήνω με τη δική του δυνατή παρόρμηση, να μας αφηγηθεί την ιστορία από την αρχή, μέχρι σήμερα. Έτσι, ενώ όλα συμβαίνουν τώρα, εμείς ταξιδεύουμε και βλέπουμε πώς κύλησαν τα χρόνια τους από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 μέχρι σήμερα. Κι η αφήγηση αυτή, θα τρέχει διαρκώς πίσω, σε χρόνια που διαμόρφωσαν την ίδια την πατρίδα και τη νοοτροπία μας, αυτή καθ’ αυτή την εικόνα μας για τον τρέχοντα ή τον μέλλοντα κόσμο.

• Πόσο δύσκολο στάθηκε να γράψετε ένα μυθιστόρημα για έναν ήρωα μ’ ένα τέτοιο χάρισμα.
Βασανίστηκα είναι η αλήθεια. Αλλά θα χαρώ να σας περιγράψω τα στάδια. Αυτή ήταν μια εσωτερική διεργασία που κράτησε καιρό, περισσότερα από δυο χρόνια μέσα μου, άρχισα να παρακολουθώ τα δικά μου αγαπημένα πρόσωπα, τις ανάγκες τους, τις δικές τους ευχές, λαχτάρες κι επιθυμίες. Ο συγγραφέας, έτσι κι αλλιώς βασίζει το έργο του στην παρατήρηση των άλλων ανθρώπων, της ζωής τής ίδιας. Απλά εδώ, χρειάστηκα περισσότερη βοήθεια από μένα τον ίδιο, να υποθέσω αμέτρητες φορές, πως έχω εγώ ο ίδιος το χάρισμα, να φανταστώ πώς μπορεί να διαχειριστεί αυτό το Θείο δώρο, για το καλό. Πριν εκείνος πιάσει για πρώτη φορά το μολύβι του, αποφασισμένος να γράψει, μυστικά κι αλήθειες που δεν είχε μοιραστεί με την Αγγελική του, ένιωθα ότι τον είχα σαν πρόσωπο μέσα μου, του προσέθεσα έναν ωραιότατο κίνδυνο ζωής κι έτσι, μπόρεσα να ντυθώ τα ρούχα του, να ζω τις ώρες του λεπτό το λεπτό, λέξη την λέξη στην προσωπική του αφήγηση, βίωσα την ελπίδα του, είχα ήδη πιάσει την αποφασιστικότητά του να μιλήσει στη σύντροφό του έστω και γραπτά για όσα δεν είχε μέχρι τώρα εξομολογηθεί, ένιωθα τον σφυγμό του, τον φόβο του.

• Δε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια τέτοια ικανότητα με δολιότητα ή πονηρούς σκοπούς;
Και βέβαια, θα μπορούσε να ‘ναι ένα τέρας, ένας καιροσκόπος που επωφελείται για να εκμεταλλευτεί κάθε κατάσταση για δικό του όφελος. Αλλά πάσχω από κάτι. Σα συγγραφέας, δεν εμπνέομαι ποτέ από τον αρνητισμό, διαχρονικά τα βιβλία μου δεν έχουν κακούς χαρακτήρες, ιδιότροπους αμέτρητους, κακούς όχι. Μια κακιά προσπάθησα να περιγράψω στο τρίτο μου βιβλίο («Κρατάς μυστικό;») και πριν την… αυτοκτονήσω από μια γέφυρα της Αυστραλίας, της είχα προσδώσει όλα τα δίκια του κόσμου.

• Διακρίνω ότι έχετε μια ιδιαίτερη σχέση κάθε φορά μέσα από τα βιβλία σας, προσανατολίζονται όλα προς το φως.
Αυτός είναι ο δικός μου στόχος, τα βιβλία μου να ‘χουν φωτεινά χαρακτηριστικά, προβάλλοντας βία και αρνητισμό, δε διαμορφώνεις μελλοντικούς συνειρμούς ωφέλιμους, ούτε για σένα, ούτε για τους/τις αναγνώστες/στριές σου. Η πεζογραφία πρέπει να δίνει κάτι, πρώτα στον συγγραφέα και αμέσως μετά στον αναγνώστη. Ζούμε σε εποχές γκρίζες που εμπεριέχουν απόγνωση και σκοτάδι. Αντιστέκομαι, απαντώντας με βιβλία που διαχειρίζονται το φως, ακόμα και την έννοια του χιούμορ.

• Το επόμενό σας βιβλίο;
Αυτή τη φορά θ’ αφεθώ, μιλώντας για το νέο μου βιβλίο, να εκτονώσω τον μύθο που κυκλοφορεί πια στα βιβλία. Θα χρειαστώ τον χρόνο μου, να αποφορτιστώ, να ψυχανεμιστώ γι’ άλλη μια φορά τον κόσμο γύρω μου, τις προσωπικές μου αλήθειες. Το επόμενο βιβλίο, θα ‘ναι σίγουρα άλλη μια έκπληξη ακόμα και για μένα… 

Πηγή:  WeekendXPress