Στα μάτια σου γίνομαι φως άπλετο, ικανό να
φωτίσει μέρες και νύχτες ακριβές, ζεστή ανατολή γεμάτη ελπίδες, μαβί
ηλιοβασίλεμα ν’ αγκαλιάσω τη νοσταλγία σου.
Γίνομαι σελίδες ανοιχτού βιβλίου γεμάτου
λέξεις για εικόνες και ταξίδια που δεν έγιναν ποτέ, αλλά θαρρείς και υπήρξαν.
Ταινία γίνομαι, απ’ αυτές που απολαμβάνεις
κι αγαπάς, γεμάτη περιπέτεια, δράση, χρώμα κι απολαυστική αδρεναλίνη.
Στα μάτια σου γίνομαι πίνακας ζωγραφικής,
γεμάτος σύμβολα και πινελιές αμφίσημες, διέγερση στις αισθήσεις σου, να
συντροφεύω τους τοίχους του σπιτιού σου στις μοναχικές ώρες της περισυλλογής
σου. Γίνομαι σκέψη γονιού, αγωνίας, στοργής και θαλπωρής, αγκαλιάς, αγάπης κι
αφιέρωσης.
Γίνομαι ο μικρός σου άγγελος, πρόθυμος να
σ’ αγκαλιάζει με τα φτερά του σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε βήμα σου παράτολμο.
Στα μάτια σου γίνομαι ένας μικρός κόκκος
σκόνης. Κι αν με φυσήξεις, θα χαθώ στο ατέρμονο άπειρο, να μη με ξαναβρείς
μπροστά σου.
Να μην υπάρξω ξανά ποτέ μου...
